Gazete Duvar’ın kapısından girdiğimde 24 yaşında telaşlı, çok acemi ve her an hata yapmaya hazır bir editör adayıydım. Haber merkezinden çıkarken ise artık hayatımın 4’te 1’ini geçirdiğim bir yer olmuştu gazetem. Şimdi, 9 yıla yakın bir geçmişe saygı duruşu vakti…
Bitmeyecek bir rüya gibiydi Gazete Duvar. Kurucu Genel Yayın Yönetmenimiz Ali Duran Topuz’un “Bilgisayarın budur genç adam” demesiyle başlayan heves, yıllar içinde vazgeçilmez bir yaşam biçimine dönüştü.
Yalnızca gazeteciliği değil; yaşamı da burada öğreniyordum. Sabrı, empati yapabilmeyi, çok yönlü düşünebilmeyi burada kavrıyordum. Zihinsel beslenme kaynağım da buradaydı, var olma biçimim de…
Ve bu ülkeye, gazeteciliğe olan inancımın güç bulduğu yer de Gazete Duvar’dı. Alnımın akıyla “Duvarcıyım” diyebilmek müthiş bir lükstü.
Tabii ki bu yolculuğun başında üstümde emeği olan çok insan var. Başta Ali Duran Topuz’a, Süleyman Çeliker’e ve Özgür Topuz’a çok teşekkür ederim. Varlıkları her zaman güçtü, öğrettikleri her zaman benimle olacak.
Yıllarca yan yana mesai yapmaktan onur duyduğum Erdal Erkasap, Nergis Demirkaya, Devrim Kalkan, Şebnem Babat, Ogün Işık ve Eren Güvendik nezdinde Duvarcılar’ın tüm “yarenlerine” minnet borçluyum. Her bir mesai arkadaşımdan çok şey öğrendim, isimleri her zaman kalbimin en güzel yerinde yankılanacak. Hep var olacaklar.
Elbette can dostum Hacı Bişkin ve Genel Yayın Yönetmenimiz Barış Avşar için ne desem eksik kalacak.
Bizim bir hikâyemiz var… Kaldığımız yerden yazmaya devam edeceğiz. Birbirimizin “tam düşecekken tutunduğu tuğla” olmaktan vazgeçmeyeceğiz.
Gazete Duvar; evim, okulum ve yoldaşım olarak yaşamaya devam edecek.